Płk Józef Glubiak urodził się 14 lipca 1924 roku w Ostrowie Wielkopolskim. W latach 1945 - 1946 był słuchaczem Oficerskiej Szkoły Łączności.

W latach 1946 - 1947 był dowódcą plutonu szkolnego w 21 Samodzielnej Kompanii Łączności w Ostrowie Wielkopolskim a w latach 1949 -1950 dowódcą kompanii szkolnej w 36 Batalionie Łączności w Kaliszu.

W roku1951 ukończył Kurs Doskonalenia Oficerów w Zegrzu, po którym objął stanowisko dowódcy batalionu w 29 DP w Bielsku-Białej i pełnił obowiązki pomocnika szefa Łączności 1 Dywizji Zmechanizowanej po czym wyznaczony został na stanowisko dowódcy batalionu łączności w Częstochowie.

W okresie od 6 10 1956 r. do 16 07 1958 r. był słuchaczem WKDOŁ w Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie, po ukończeniu którego wyznaczony został na stanowisko dowódcy 36 batalionu łączności 4 Dywizji Zmechanizowanej. Kolejnym etapem jego żołnierskiej drogi było stanowisko szefa łączności 11 Dywizji Pancernej.

W latach 1968 - 1974 był dowódcą 10 pułku łączności a od 10 10 1974 r. do 1985 r. Komendantem Garnizonu Wrocław. Karierę wojskową zakończył w roku 1986.

Odznaczony Krzyżami Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i wieloma innymi medalami.

Był Członkiem Honorowym wrocławskiego Oddziału Światowego Związku Polskich Żołnierzy Łączności.

Zmarł 18 marca 2018 r. Pochowany 28 marca z wojskową asystą honorową na cmentarzu przy ul. Bardzkiej.

Zofia ROGOWSKA urodziła się 21 kwietnia 1925 . w Janowie koło Lwowa. Zesłana została w 1940 roku na Sybir, gdzie w trudnych warunkach pracowała w tajdze. Zmobilizowana w 1943 roku do Wojska Polskiego w Sielcach nad Oką przydzielona do batalionu kobiecego potem łączności. Po sformowaniu I Armii pełniła funkcję telefonistki sztabu i przeszła cały szlak bojowy poprzez Warszawę, Bydgoszcz, Wał Pomorski, Kołobrzeg, forsowanie Odry, Berlin aż do Łaby. Po zakończeniu działań wojennych pełniła służbę na Węźle Łączności SOW. Zdemobilizowana w 1947 roku podjęła pracę w Telekomunikacji Polskiej we Wrocławiu. Odznaczona Krzyżem Oficerskim OOP, Krzyżem Kawalerskim OOP, Krzyżem Zesłańcom Sybiru i innymi medalami.

Zmarła 18 lipca 2015 r. Pochowana na Cmentarzu Grabiszyńskim.

Jerzy DOMARADZKI urodził się 30 kwietnia 1931 r. w Wilnie. W 1945 roku przybył wraz z rodziną do Wrocławia gdzie w 1951 r. ukończył szkołę średnią (Technikum Energetyczne). W 1954 r. ukończył Oficerską Szkołę Łączności Przewodowej w Sieradzu. Pełnił służbę na różnych stanowiskach początkowo w 10 pł a potem w pionie KO m.in. jako Kierownik Klubu w WSOWInż., zastępca Kierownika Klubu SOW. Odszedł ze służby w 1980 r. i pracował w szkolnictwie jako nauczyciel przysposobienia wojskowego. Był jednym z członków - założycieli Oddziału Wrocław i pełnił funkcję wiceprezesa. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i medalami resortowymi.

Zmarł 29 września 2015r. Pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim.

Urodzona 19 września 1924 roku, rozpoczęła swój szlak bojowy w szkole podoficerskiej 1.Pułku Łączności w Żytomierzu. Wraz z pułkiem przeszła cały szlak bojowy I Armii Wojska Polskiego jako telefonistka centrali sztabu Armii. Po zakończeniu wojny, będąc w służbie nadterminowej, pracowała na centrali telefonicznej i telegraficznej w Katowicach, a od 1946 r. we Wrocławiu, gdzie jako pracownik cywilny kierowała zmianą stacji telegraficznej Węzła Łączności Śląskiego Okręgu Wojskowego. W Centralnych Zawodach Wojsk Łączności zdobyła I miejsce w obsłudze aparatu BODO. Po odejściu w 1980 r. na emeryturę angażowała się w pracy społecznej. Wpisana do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich. Wielokrotnie wyróżniana za wzorową służbę i pracę odznaczeniami wojskowymi i cywilnymi. Awansowana do stopnia porucznika.

Ostatnio przebywała w Domu Opieki w miejscowości Bardo Śląskie, gdzie odwiedziliśmy ją z okazji 90. Urodzin. Pogrzeb odbędzie się 22 kwietnia na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu.