W 1936 roku na użytek radzieckiego lotnictwa wojskowego powstała radiostacja lotnicza RSB. Radiostacje tego typu posiadały także jednostki Ludowego Wojska Polskiego. W czasie II wojny światowej radiostację RSB budowano w dużych seriach i wielu odmianach dla lotnictwa (RSB-bis, RSB-3bis), marynarki wojennej (RSBM-bis) oraz wojsk lądowych (RSB-F). Wykorzystywano ją w charakterze urządzenia przewoźnego i stacjonarnego. Stacja ta umożliwiała dwustronną łączność radiotelegraficzną na dystansie 50-150km oraz łączność radiotelefoniczną na dystansie 25-75km.Nadajnik radiostacji RSB przystosowano do pracy przy użyciu emisji CW i AM w zakresie częstotliwości od 2,5 do 12MHz w czterech podzakresach. Było to urządzenie dwulampowe (w stopniu końcowym GKE-100). Moc wyjściowa zamykała się w przedziale od 10 do 50W. Częstotliwość robocza mogła być stabilizowana rezonatorem kwarcowym.