Podczas wojny radiostację RAF i jej kolejne wersje (RAF-KW, RAF-KW-3) wykorzystywano w Armii Czerwonej do obsługi dowództw armii i frontów. Zapewniała ona łączność radiotelegraficzną na dystansie od 600 do 2000km. Aparatura i sprzęt stacyjny przewożone były za pomocą dwóch samochodów ciężarowych. Obsługa stacji składała się z sześciu osób. Część nadawczą radiostacji RAF tworzył nadajnik RSB wraz z dodatkowym wzmacniaczem mocy, natomiast część odbiorczą - odbiornik typu US (US-P). Do współpracy z nadajnikiem RSB przeznaczony był dwulampowy wzmacniacz mocy 500-K-6. Pracująca w stopniu końcowym lampa GKE-500 zapewniała maksymalną moc wyjściową rzędu 500W. Antenę stanowił maszt teleskopowy o wysokości 10 metrów. Zasilanie radiostacji RAF odbywało się z własnego agregatu spalinowo-elektrycznego, dwóch przetwornic wirnikowych i trzech akumulatorów 5-NKN-100.