Get Adobe Flash player
:: Aktualności    2017    2016    2015    2014    2013    2012 :: Rys historyczny :: Kontakt :: Współczesna
   łączność
   wojskowa
:: Ocalić od
   zapomnienia
:: Zbiory
   historyczne Wojsk
   Łączności
   i Informatyki
:: Nasze publikacje :: Nasze filmy :: Dokumenty :: Wirtualne
   muzeum
:: Wirtualna Sala
   Tradycji CSŁiI
:: Zegrze wczoraj
   i dziś
:: Wystawa z okazji
   95 lecia szkolenia
   kadr łączności
:: Dołącz do nas !


Polak potrafi

W ostatnim czasie nasze zbiory powiększyły się o dwa bardzo interesujące eksponaty. Są to radiostacje SCR-300/BC-1000 oraz Wireless Set 19 MK III.

SCR-300/BC-1000 to pierwsza na świecie plecakowa radiostacja z manualnie ustawianą częstotliwością FM, skonstruowana w 1940 roku przez polskiego inżyniera Henryka Magnuskiego. Radiostacja była powszechnie używana przez amerykańskie siły zbrojne w Europie i podczas walk na Pacyfiku z Japończykami pod popularną nazwą walkie-talkie.

Radiostacja miała zastąpić używaną wcześniej przez amerykańską armię radiostację Motoroli o nazwie SCR-536.

Prace inżynierów doprowadziły do powstania nowego plecakowego modelu radiostacji z modulacją FM o nazwie SCR-300, która miała niedużą jak na ówczesne czasy wagę - około 16 kg i mogła być przenoszona na polu bitwy przez pojedynczego żołnierza, a przy tym posiadała stosunkowo duży zasięg nadawania i odbioru. Pracowała w zakresie częstotliwości od 40 do 48MHz. Moc nadajnika wynosiła ok. 0,5W. Do końca wojny wyprodukowano ok. 50 tysięcy egzemplarzy tej radiostacji. Ten egzemplarz pochodzi z 1944 roku.

Od 1947 roku projekt SCR-300 wszedł do użycia w armii brytyjskiej jako Wireless Set No. 31, a we Francji jako BC 611.

Henryk Magnuski urodził się w Warszawie, w 1926 zdał maturę w gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie, w 1934 roku ukończył studia na Politechnice Warszawskiej i rozpoczął pracę w Państwowych Zakładach Tele i Radiotechnicznych. W czerwcu 1939 został wysłany do Nowego Jorku. Wybuch II wojny światowej uniemożliwił mu powrót do kraju. W 1940 rozpoczął pracę w Motoroli (do 1947 firma nazywała się Galvin Manufacturing Corporation).

Drugi eksponat to kolejna radiostacja z okresu II wojny światowej. Opracowana w Anglii a produkowana w Kanadzie radiostacja pokładowa Wireless Set No. 19 Mark III. Produkcja rozpoczęła się w roku 1942, zarówno dla wojsk sprzymierzonych jak i w ramach umowy międzynarodowej dla Armii Czerwonej. Stąd też opisy na płytach czołowych są w dwóch językach - angielskim i rosyjskim. Pracowała w zakresach częstotliwości od 2 do 8MHz i od 229 do 241 MHz. Moc wyjściowa nadajnika od 2,5 do 9W. Waga zestawu to ok 40 kg.









Design i administracja: Karol Grajczyk